Iván Espiñeira (08/10/1980), coach para a excelencia persoal, será o moderador do II Clínic A Excelencia do Adestrador e impartirá unha charla titulada “A Xestión Emocional do Adestrador”.
Brevemente, cal é a súa traxectoria?
Primeiro teño que dicir que me coei nun deporte que non é o meu. Eu son adestrador Nacional e Superior de Baloncesto. Adestrei en todas as categorías basee, desde os que antes eran preminis ata xuvenís, algo que compaxinaba sendo xogador. Como xogador xoguei ata o final, iso é, ata que o meu tendón de Aquiles dixo basta, e claro, decanteime por ser adestrador en categorías superiores. Pero a miña verdadeira paixón son as persoas, os talentos e a excelencia. Xa cando adestraba aos meus equipos, para min a clave era lograr que cada xogador obtivese a súa mellor versión e unísemolas todas para xogar xuntos. Aínda que a táctica cansábame, era un bo adestrador, pero finalmente entendín que o meu camiño era a excelencia persoal.
Todos os adestradores teñen unha versión excelente deles mesmos?
Todas as persoas, non só os adestradores, teñen unha versión excelente, a cal sempre está asociada aos dons e talentos que cada un ten á súa disposición e que traemos de serie. Cando un adestrador é capaz de poñerse en contacto con esa versión de si mesmo, logra transmitirlles aos seus xogadores o mellor que ten, sen filtros e condicionantes. O tempo e outras circunstancias, determinarán se é suficiente para o éxito deportivo que ese adestrador busca.
Entón calquera adestrador que logre dispoñer da súa mellor versión terá éxito?
O éxito non ten unha fórmula, ten moitas formulas. Case tantas como persoas. Se non xa estaría inventada e comercializada. Pero se existen uns patróns comúns para todos aqueles que teñen éxito.
Recoñecer a túa excelencia, ábreche as portas para utilizar as mellores ferramentas que tes á túa disposición, pero poida que estas non sexan suficientes para adestrar na elite, gañar unha liga ou unha Champions. Pero iso tamén é ter éxito, saber ata onde chegan as túas competencias e sacarlles o máximo partido. Se o teu destino é a elite, acabarás alí, pero nunca se deixas ao carón as cousas que sabes facer.
A xestión emocional é un deses patróns para ter éxito?
Engloba varios deses patróns. A presión que teñen actualmente os adestradores non é nada sinxelo de xestionar, parecen os culpables e responsables de todo o negativo e positivo do que sucede nun equipo. Realmente son unha parte dunha engrenaxe moito máis grande e complexo.
Iso é algo fundamental para comprender que non teñen tanto control sobre as situacións, os xogadores, os sistemas…. que son unha parte máis dentro dun equipo. E que o éxito en equipo chega se se dan unha serie de circunstancias.
Mira, cando falas cun adestrador, empresario, deportista… que logrou éxitos e que segue asentado na elite, dirache que canto máis pasan os anos, máis se dá conta de que menos sabe, que a clave para o seu éxito atópase en achegar a súa visión da mellor maneira posible e seguir evolucionándoa para adaptarse aos cambios. E despois, esperar que os demais factores para o éxito déanse. Pero lograr isto é extremadamente complicado, xa que tes que ter unha gran xestión emocional e autoconfianza.
Pode darlle algún consello aos adestradores noveis?
Primeiro, teñen que saber que ven no deporte que vaian adestrar. Isto é fundamental se realmente queren ser adestradores. Todos vimos ensinar o que queremos aprender. E para ensinar necesitas saber que ves e que máis queres aprender sobre iso, para logo trasladarllo aos demais.
Segundo, deben, por encima de todo, coñecerse a si mesmos. Xestionar grupos, equipos nunca é sinxelo, e máis na elite. Por iso, non deben pasar por alto o coñecerse a eles mesmos, e zambullirse nos coñecementos dun deporte como resposta a todas as dificultades que poidan atopar.